KRAJE UNII EUROPEJSKIEJ

KRAJE UNII EUROPEJSKIEJ, Prace

Unia Europejska – powstały na mocy gospodarczo-polityczny związek ( od r.), będący efektem wieloletniego procesu integracji politycznej, i społecznej zapoczątkowanej po . Jako organizacja międzynarodowa funkcjonuje od .Proces ten wykracza jednak poza ściśle określone ramy geograficzne Europy]. W określeniu europejskości Unii naczelną rolę odgrywają czynniki historyczne i kulturowe oraz wspólna tożsamość i identyfikacja z wartościami demokratycznymi. Początkiem powojennej było powstanie . W 1958 r. została stworzona i to jej bezpośrednią następczynią jest Unia Europejska. Od czasu wejścia w życie , tj. , podstawę prawną funkcjonowania stanowią: Traktat o Unii Europejskiej, Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. Integralną część Traktatów stanowią tabele ekwiwalencyjne, protokoły i wyjaśnienia. Duże znaczenie dla unijnego porządku prawnego ma też . Traktat z Lizbony otwiera możliwość przyjęcia przez UE , jednak już teraz uznał ten dokument (ze względu na jego fundamentalne znaczenie dla prawodawstwa europejskiego, i ponieważ wszystkie kraje członkowskie UE ratyfikowały tę konwencję) za mający szczególne znaczenie. Samo przystąpienie do Konwencji nie jest równoznaczne z członkostwem Unii w Radzie Europy. Prawem wiążącym są też umowy międzynarodowe z państwami trzecimi (w tym układy stowarzyszeniowe), których stroną były Wspólnota Europejska i Unia Europejska. Dokończeniem acquis Unii są akty prawa wtórnego powstałe w oparciu o Traktaty i umowy międzynarodowe.

Charakter organizacji

Unia Europejska stanowi przypadek sui generis ("szczególnego rodzaju") w stosunkach międzynarodowych, jest tworem, który nigdy wcześniej nie istniał w historii powszechnej i był nieznany historii stosunków międzynarodowych. Do grudnia 2009 r. UE była kombinacją struktur (ponadpaństwowych, uwspólnotowionych) oraz (międzynarodowych). Posiada cechy zarówno (przy czym Unia Europejska do 2009 r. nie była nawet organizacją międzynarodową w prawnym tego słowa znaczeniu), jak i czy nawet . Wśród teoretyków , i trwa spór za co dokładnie można uznać Unię. doszukują się w niej państwa. Zwolennicy koncepcji wykazują, że jest to tylko współpraca między państwami, a więc bliższa organizacji międzynarodowej. Ścierają się zarówno odrębne wizje poszczególnych państw członkowskich, jak i doktryn polityczny. Proces ten dodatkowo związany jest z powstawaniem inicjatyw, które były realizowane wewnątrz Wspólnot (w ramach zasady wzmocnionej współpracy i elastyczności) bądź obok, a które to stawały się ostatecznie częścią dorobku prawnego Unii Europejskiej i zalążkiem nowych polityk współpracy (np. , ). Najbardziej zawiły był status osobnych organizacji międzynarodowych powołanych przez część lub wszystkich członków UE (, ,), które w swych działaniach uzupełniają i wspomagają polityki prowadzone w ramach Unii Europejskiej, a przez co niesłusznie są z nią mylone. Zastanawiano się, jak te odrębne organizacje umieścić w skomplikowanej strukturze prawnej zintegrowanego kontynentu europejskiego i jak umieścić prawo Unii w prawie międzynarodowym.Ten układ prawny w sferze wewnętrznej, jak i zewnętrznej, zreformował traktat lizboński. Likwidował on podział Unii na filary, nadał jej osobowość prawną i podmiotowość prawnomiędzynarodową, likwidował Wspólnotę Europejską. Wraz z likwidacją Wspólnoty Europejskiej Unia stała się jej następcą prawnym oraz otrzymała status organizacji międzynarodowe. Unia Europejska jest unikatową formą tego typu na arenie międzynarodowej mającą ok. 30% udział w światowym . Rola Unii jako w wzrasta, tworzone są , a sama UE jest członkiem m.in. :, i . Ciągle jednak głównymi są państwa członkowskie, a nie ośrodki ponadnarodowe. Od lat 90. XX wieku wzrasta też , oparty początkowo na powstałej w latach 40. XX wieku Unii Zachodnioeuropejskiej, a którego obecnie główny trzon stanowi . Najnowszą polityką UE jest . Realizowana jest ona w oparciu o współpracę z , jednak nie wszyscy członkowie UE są członkami EAK.

Cechy UE świadczące o jej charakterze

składa się z 27 państw członkowskich. Członkiem może zostać tylko wolne, , , . Nowo wstępujące państwa, aby stać się członkiem Unii muszą:

§ spełnić szereg kryteriów dotyczących sfery gospodarczej, politycznej, praw człowieka sformułowane w tzw.

§ zaakceptować w pełni i bez zastrzeżeń (w szczególności zasadę)

§ posiadać sprawnie działającą administrację i sądownictwo zdolne wyegzekwować i akty prawne

Kraj

Data przystąpienia do /

Członkostwo w

Liczba głosów w n .

Liczba członków w

w 2009 w

Procent średniej unijnej PKB