[ Pobierz całość w formacie PDF ]
KOCZOWNICZY I OSIADŁY TRYB ŻYCIA
Człowiek pierwotny i jego życie.
Pierwsi ludzie żyli w Afryce. Ich głównym zajęciem było zdobywanie pożywienia.
Jadłospis człowieka pierwotnego był bardzo skromny i składał się przede wszystkim z
roślin, owoców, nasion, korzonków, owadów i ptasich jaj. Wszystkie te pokarmy
spożywane były na surowo, ponieważ człowiek nie umiał jeszcze posługiwać się ogniem.
Z czasem ludzie zaczęli chwytać drobną zwierzynę i to zapoczątkowało okres polowań.
Ponieważ natura nie wyposażyła człowieka w potężne kły
i pazury zaczęli posługiwać się prostymi narzędziami. Wykonywali je z kamienia,
drewna, kości i rogów. Z drewna robili też dzidy, a z kości zwierząt igły.
Okrycia
chroniące przed zimnem szyli ze skór zwierzęcych.
Człowiek pierwotny żył na otwartej przestrzeni, w gromadach składających się z kilku
rodzin. Wspólnie łatwiej im było zdobywać pożywienie i bronić się przed zwierzętami.
Prowadził koczowniczy tryb życia. Bardzo często, szczególnie w poszukiwaniu
pożywienia, przenosił się z jednego miejsca w inne. Członkowie gromady dzielili się
obowiązkami. Mężczyźni zajmowali się najczęściej obroną i polowaniem. Kobiety
przyrządzały posiłki z mięsa upolowanych zwierząt, złowionych ryb oraz zebranych w
lesie grzybów i jagód. Poza tym opiekowały się dziećmi i szyły ubrania. Przed dzikimi
zwierzętami i niesprzyjającą pogodą ludzie pierwotni chronili się w jaskiniach. Później
nauczyli się budować proste domostwa. Były to najczęściej szałasy i ziemianki wykonane
z drewna, kości i skór zwierząt. Ludzie pierwotni zaczęli polować w grupach na większe
i silniejsze zwierzęta. Aby jednak było to możliwe, musieli ulepszać swoje narzędzia.
Bardzo pomocna okazała się wtedy nowa broń ? łuk. Zaczęli trudnić się rybołówstwem.
Taka obfitość pożywienia spowodowała, że ludzie mogli zostać w jednym miejscu nawet
do kilku miesięcy. A ponieważ potrafili budować szałasy, nie byli zdani tylko na
przychylność natury. Szybko też rozpowszechniła się umiejętność rozpalania ognia.
Tego odkrycia dokonano prawdopodobnie przypadkiem. Pewnego razu człowiek,
wykonując narzędzia, uderzył kamieniem o kamień. Nagle pojawiła się iskra, która
spadła na kępę suchych traw i wznieciła ognisko. Umiejętność rozpalania ognia zmieniła
życie ludzi pierwotnych. Ogień ogrzewał ich, umożliwiał gotowanie potraw i odstraszał
dzikie zwierzęta. Powoli zaczęli również oswajać zwierzęta: psy, wilki, owce, kozy,
krowy. Zaczęli interesować się rolnictwem. Zaobserwowali mianowicie, że jeśli nasiona
spadną na ziemię, to po pewnym czasie wyrasta z nich roślina. Dla człowieka
pierwotnego było to wielkie odkrycie. Uprawa roślin zmusiła ludzi do porzucenia
koczowniczego trybu życia, który z czasem przeobraził się w pół –osiadły .Osiadły tryb
życia człowieka pierwotnego
W neolicie dokonała się wielka rewolucja w życiu ludzi. Polegała ono na rozpoczęciu
uprawy roślin i przejściu do życia osiadłego. Polegała ona na założeniu wioski
,udomowieniu zwierząt polowaniu i zbieraniu jagód . Dzięki nowemu sposobowi
gospodarowania pojawiły się względne nadwyżki żywności. Zaczęły rozwijać się różne
dziedziny sztuki: garncarstwo i krawiectwo (polegało ono na tkaniu .Czynność tą
wykonywano na tak zwanym krośnie) oraz rozkwitły kulty religijne. Szczególnego
znaczenia nabrały kulty związane z cyklami przyrody, które miały wielkie znaczenie dla
społeczności rolniczych. Wzrosła liczba ludności, zaczęły powstawać duże osady
rolnicze, wkrótce także miasta, a wreszcie także i państwa.
W II tysiącleciu p.n.e. narodziła się w Europie tajemnicza kultura megalityczna.
Niewiele wiadomo o jej twórcach, choć ślady ich działalności przetrwały do dzisiaj. Są to
potężne budowle wznoszone z surowych, często nieobrobionych bloków skalnych.
Wyróżniamy wśród nich dolmeny (kamienne płyty ustawione pionowo i przykryte
płaskim głazem), menhiry (głazy wbite pionowo w ziemię) i kromlechy (ustawione w
okręgu pionowe głazy przykryte płaskimi odłamkami skalnymi). Najsłynniejszym ze
wszystkich dzieł kultury megalitycznej jest Stonehenge w Anglii. Wielkość tych prac
świadczy o dużej liczebności twórców, wielkiej dyscyplinie i silnej władzy centralnej
.
Miejsca gdzie wykonywali różne czynności.
Narzędzia
Narzędzia wyrabiano głównie z
kości
zabitych zwierząt,
drewna
i
kamienia.
Kamienne pięściaki, drewniane piki, dzidy i maczugi były pierwszymi
narzędziami człowieka.
Umiejętność miotania pocisków na odległość (wystrzelanie strzał z łuków)
dokonała przewrotu w sposobach polowania człowieka prehistorycznego.
Doskonalsze narzędzia, lepsza obrona przed wrogami, skuteczniejsze sposoby
polowania doprowadziły do tego, że człowiek pierwotny mógł się poczuć
pewniej wśród nieprzyjaznej natury.
Jednak nie łuk czy umiejętność obróbki kamienia stanowiły o potędze
człowieka. Nauczył się on panować nad zjawiskami przyrody. Okiełznał naturę -
wykradając jej tajemnicę krzesania ognia.
Ogień jako zjawisko naturalne (pożary puszczy lub sawanny wywoływane
zapaleniem od pioruna) był człowiekowi niewątpliwie znany od zarania
dziejów. Prawdopodobnie człowiek szybko zauważył, że ogień daje przyjemne
ciepło i odstrasza dzikie zwierzęta. Trudności piętrzyły się w momencie, gdy
ogień trzeba było
podtrzymać
lub
rozniecić.
Umiejętności podtrzymywania, a
następnie rozniecania ognia stały się dla człowieka przełomowe. „Zapałki”
faktycznych jaskiniowców stanowiły kawałki krzemienia, które uderzane o
siebie nieciły iskrę. Ogień można było uzyskać również przez pocieranie dwóch
specjalnie dobranych kawałków drewna.
Wykonała :
Weronika Grzeca
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
© 2009 Zaopiekuj się moim sercem - zostawiłem je przy tobie. - Ceske - Sjezdovky .cz. Design downloaded from free website templates