KOLONIE

KOLONIE, Dla harcerzy

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Zajęcia kulturalno – oświatowe.

CO ROZUMIEMY POD POJĘCIEM „zajęcia kulturalno – oświatowe?”

I. CELE zajęć kulturalno - oświatowych:

CEL GŁÓWNY:

Zadowolenie, radość i satysfakcja uczestników kolonii oraz uczucie pełnego wypoczynku po powrocie do domu.

CELE SZCZEGÓŁOWE:

· Aktywizacja wychowanków kolonii, zmierzająca do zagospodarowania czasu podczas pobytu na kolonii;

· Rozwój fizyczny, intelektualny, kulturalny uczestników kolonii, powodujący wpływ na ich zadowolenie z pobytu na letnim(zimowym) wypoczynku;

· Integracja grupy poprzez komunikację na wiele sposobów podczas prowadzonych zajęć kulturalno – oświatowych;

· Niwelowanie konfliktów w grupie wychowanków kolonijnych;

· Wychowywanie uczestników kolonii poprzez gry, zabawy, konkursy, festiwale i inne).

ZADANIA WYCHOWAWCY KOLONIJNEGO:

1. Integracja grupy kolonijnej;

2. Dbałość o poczucie bezpieczeństwa i akceptacja każdego uczestnika kolonii;

3. Pomaganie kolonistom w radzeniu sobie w trudnych sytuacjach;

4. Rozwiązywanie konfliktu w grupie;

5. Organizacja i prowadzenie zajęć wychowawczo – opiekuńczych.

ROLA WYCHOWAWCY KOLONIJNEGO:

1. Opiekuna;

2. Przewodnika;

3. Organizatora;

4. Nauczyciela;

5. Przyjaciela.

SUKCES WYCHOWAWCZY ZALEŻY OD:

· Głębokiego zaangażowania wychowawcy kolonijnego w swoją pracę;

· Cech, kompetencji, wiarygodności opiekuna- wychowawcy;

· Jakości osobistych kontaktów między wychowawcą a wychowankiem

· Klimatu stworzonego w trakcie trwania wypoczynku kolonijnego.

Czynnikiem wpływającym na sukces wychowawczy jest AUTORYTET.

· Rzeczywisty autorytet wychowawcy oparty jest na wzajemnym szacunku i jest podstawowym warunkiem rozwijania twórczości i aktywności wychowanków.

· Wychowawca powinien imponować wiedzą merytoryczną, inspirować, być tolerancyjny wobec odmiennych poglądów;

· Prezentowane przez wychowawcę społecznie akceptowane cele i wartości wychowanek przyjmuje za własne;

· Uruchamia się w wychowanku nie wymuszona przez nacisk zewnętrzny dążność do podejmowania aktywności zmierzającej do realizacji tych celów i wartości;

· Podporządkowanie wychowawcy nie wynika z jego władzy, dominacji, ale z uznania, zaufania i podziwu.

NAUCZAĆ MOŻNA SŁOWAMI,

WYCHOWYWAĆ TYLKO PRZYKŁADEM.

NIE PRZEJMUJ SIĘ TYM, ŻE DZIECI NIGDY CIĘ NIE SŁUCHAJĄ, BĄDŹ CZUJNY BO CIAGLE CIĘ OBSERWUJĄ.

Robert Fulghum

II. ORGANIZACJA ZAJĘĆ KULTURALNO – OŚWIATOWYCH

Przygotowując zajęcia należy odpowiedzieć na następujące pytania:

Co ? (temat, rodzaj zajęć);

Gdzie je poprowadzimy? ( stołówka, plaża, las itp.);

Kiedy je poprowadzimy? (dzień tygodnia, pierwszy tydzień kolonii, godzina, czas trwania zajęć z uwzględnieniem przerw itp.);

Jak je poprowadzimy? (scenariusz zajęć, określenie celu zajęć i końcowych efektów);

Kto? (nazwisko i imię prowadzącego).

III. ELEMENTY KULTURALNE ZAJĘĆ W PROGRAMIE DNIA

1. wyjście do teatru, kina, muzeum;

2. wycieczka po okolicy i do pobliskich miejscowości;

3. organizacja festiwalu piosenki, konkursu tańca, konkursu plastycznego itp.

4. wieczorne ognisko, dyskoteka, słuchanie muzyki i inne.

III. ELEMENTY EDUKACYJNE W ZAJĘCIACH RUCHOWYCH

1. Propozycje zajęć dla dzieci młodszych.

WĘDRUJĄCY BALONIK

Cel: ćwiczenie rozciągające, pobudzające zainteresowanie dzieci oraz zachęcenie grupy do współpracy.

Pomoce: nadmuchany balonik. Powolna muzyka instrumentalna (np. M.I. Glinaka „Wariacje instrumentalne na temat Mozarta”).

Przebieg zabawy: Dzieci siadają w kole na podłodze, blisko siebie. Po włączeniu muzyki, podają sobie balonik od jednego do drugiego, do momentu aż balonik raz przejdzie wkoło... .Następnie cofają się trochę do tyłu, aby koło zrobiło się trochę większe i znów podają sobie balonik wkoło, tym razem jednak w drugim kierunku.

Cofają się dalej do tyłu i robią jeszcze większy krąg. Mogą również położyć się na brzuchu i wyciągnąć nogi i ramiona, by dalej podawać sobie balonik po kole. Nie wolno go rzucać, tylko podawać sąsiadowi do rąk. Tym razem balonik wędruje w przeciwnym kierunku. Można zaproponować grupie również ustawienie się plecami do środka koła, a następnie, w kolejnej rundzie położenie się na plecach.

POCZUJ SWOJE SERCE

Cel: skoncentrowanie uwagi.

Przebieg zabawy: Dzieci stoją spokojnie, kładą rękę po lewej stronie klatki piersiowej.

- Czy czujecie, jak bije wasze serce?

- Zacznijcie w tym miejscu gdzie stoicie, biegnąć...(10 sek.).

- Teraz wyobraźcie sobie, że jesteście piłką, która skacze w górę i w dół...(10 sek.)

- Teraz płyńcie przed siebie w powietrzu. Rozłóżcie szeroko ramiona tak, jak robimy to podczas pływania na brzuchu...(10 sek.)

- Teraz płyńcie do tyłu. Zatrzymajcie się w miejscu i poruszajcie ramionami za siebie, podobnie jak robimy to podczas pływania na plecach....(10 sek.)

- Zatrzymajcie się. Połóżcie znowu swoją rękę na sercu. Co czujecie?

ZMIANA MIEJSC

Cel: zabawa ma bardzo prostą strukturę i umożliwia dzieciom odpowiednią naukę. Mogą one skoncentrować swoją uwagę, „czytać” z otoczenia, trenować świadomość kinestetyczną i ćwiczyć podejmowanie odpowiednich decyzji.

Przebieg zabawy: dzieci ustawiają się w dwóch rzędach oddalonych do siebie o około trzy metry. Na słowo „Start”, przechodzą z jednej na drugą stronę , nie dotykając się przy tym. Robią to bardzo ostrożnie, ponieważ nie mają zbyt wiele miejsca.

Można wprowadzić kilka zmian, np. ręce na głowie, ręce na biodrach, ramiona wyciągnięte na boki, ramiona wyciągnięte w przód itp. W ten sposób dzieci dowiadują się , że każda pozycja ciała wymaga innej formy „osobistej przestrzeni. Można zmienić także sposób chodzenia. Niech dzieci chodzą na czubkach palców, podskakują, poruszają się w zwolnionym tempie, kręcą się jak bąk, idą do tyłu itp. Dzieci, które celowo bądź przez nieuwagę zderzają się z innymi, muszą „zamarznąć”. Potem prowadzący może je znów „odmrozić”, dotykając lekko w ramię. Szczególnie interesujący jest wariant ze zwolnionym tempem, ponieważ dzieci mają okazję przeżywania wszystkiego bardzo intensywnie. Spowolnienie tempa można osiągnąć także wtedy, gdy dzieci muszą balansować na głowie serwetką lub gdy posuwają się po sali stojąc na małych kawałkach dywanu.

2. Propozycja zajęć dla dzieci starszych

MUZYCZNY TANIEC Z KRZESEŁKIEM

Cel: ćwiczenie refleksu oraz skoncentrowania uwagi.

Pomoce: krzesła.

Przebieg zabawy: krzesła ustawione w kółko, oparciem do środka koła w ilości o jedno mniej w stosunku do liczby uczestników. Zadaniem uczestników jest jak najszybsze zajęcie miejsca w momencie przerwania muzyki. Osoba, której brakło miejsca odpada z gry. Jednocześnie zabierane jest jedno krzesło, aby w dalszym ciągu ich liczba była mniejsza od liczby uczestników. Wygrywa osoba, która dotrwa do końca.

POŻYCZ CIUCH

Cel: muzyczna zabawa powodująca śmiech i dobrą zabawę. Ćwiczenie koncentracji, sprawności fizycznej, sprytu i szybkości.

Przebieg zabawy: zbliżony do zabawy muzycznego tańca z krzesełkiem. W zabawie biorą udział chłopcy i dziewczyny. Dziewcząt jest o jedną więcej. Chłopcy ustawiają się tyłem do środka koła, dziewczęta przed nimi. Zadaniem dziewcząt jest, na komendę prowadzącego zabawę, pożyczenie od osób z sali, części garderoby, którą wymienił w komendzie prowadzący zabawę np. czapka, but prawy, zegarek, pasek od spodni i inne. W pożyczoną garderobę ubierają stających na środku chłopców. Za każdym razem mogą ubrać innego partnera. Najważniejsze, aby w określonym np. przez muzykę czasie, ubrać któregokolwiek chłopaka. Tej, której się to nie uda odpada z gry. Odchodzi również z kółka jeden z chłopców, któremu gra się znudziła. Wygrywa ta dziewczyna, której zawsze udało się kogoś ubrać.

ZGADNIJ KTO TO?

Cel: pogłębianie wiedzy, umiejętność szybkiego opisywania danej postaci, ćwiczenie refleksu, błyskotliwości oraz współzawodnictwa.

Pomoce: małe kartki z nazwiskami znanych postaci np. historycznych, politycznych, świata filmu, muzyki, teatru i Inn.

Przebieg zabawy: tworzą się zespoły rywalizujące ze sobą dwa, trzy lub więcej w liczbie od 4-5 uczestników. Z każdej drużyny wybierany jest jej przedstawiciel. Organizator zabawy pokazuje tylko jemu kartkę z nazwiskiem znanej osoby. Zadaniem reprezentanta zespołu jest w jak najkrótszym czasie prostymi słowami przybliżyć postać, tak aby jego zespół odgadł o kto to, o kogo chodzi. Czas na odgadnięcie zapisanych nazwisk ograniczony. Wygrywa ten zespół, który odgadnie ich jak najwięcej.

3. Propozycja ćwiczeń mających na celu poznania się, komunikacji, likwidacji konfliktu.

PODOBIEŃSTWA

Cel: ćwiczenie to służy poznaniu się grupy i zaaklimatyzowaniu się w niej, mogą rozmawiać , sprzeciwiać, innymi słowy, mogą oni sięgać nieco głębiej, przekroczyć granice „small talk”, zaprezentować się w swojej indywidualności.

Przebieg ćwiczenia:

Uczestnicy dobierają się trójkami i próbują przy tym znaleźć osoby o różnych temperamentach. Trójki siadają razem i otrzymują następujące zadanie: znajdźcie trzy rzeczy, które są wspólne dla każdego z was. Podobieństwami nie może być nic co jest widoczne gołym okiem np. kolor włosów. Muszą poszukać czegoś, co jest związane z ich upodobaniami, ich biografią albo wyobrażeniami o wartościach. Trójki mają pięć minut czasu aby znaleźć te podobieństwa. Potem każda z trójek wybiera jednego rzecznika, który przedstawia jej członków całej grupie i opowie, jakie podobieństwa udało im się znaleźć.

W drugiej rundzie uczestnicy tworzą nowe podgrupy. Tym razem powstają trójki, których członkowie mają różne kształty nosów. W tej rundzie chodzi o trzy osobiste zalety jakie są wspólne dla wszystkich członków podgrupy.

W trzeciej rundzie tworzą się podgrupy, których członkowie mają różne kciuki. W tej rundzie należy znaleźć szczególnie ważne podobieństwo: jakie trzy rzeczy wywołują u was szczególną złość? Tym razem mają do dyspozycji 10 minut czasu. Następnie znów jedna osoba opowiada o członkach grupy.

PISZCZAŁKI ORGANÓW

Cel: bliższe poznanie siebie, koncentracja oraz chęć współpracy w grupie

Przebieg ćwiczenia: uczestnicy wędrują po całym pomieszczeniu, po upływie jednej minuty zamykają oczy. Po upływie kolejnej prowadzący mówi „Stop”.

Teraz każdy uczestnik szuka sobie dwóch innych osób, z których jedna jest trochę niższa, a druga trochę wyższa od niego. Zadanie grupy polega na ustawieniu się w kole tak, aby sąsiad stojący po prawej stronie nieco wyższy.

Na końcu najwyższy członek grupy powinien stanąć z lewej strony najniższej osoby. Uczestnicy mogą rozmawiać.

Grupa decyduje sama, czy wydaje się jej, że prawidłowo rozwiązała zadanie. Jeden z uczestników podaje sygnał „Otwórzcie oczy!” jest to chwila prawdy i wszyscy mogą bardzo szybko stwierdzić, czy znalazł się na właściwym miejscu.

Krótka ocena:

-jak podobała mi się ta zabawa?

- jak wypadła moja orientacja?

- jak pewnie się czułam?

- kto odgrywał przy tym ważną rolę?

- czy jestem zadowolony ze sposobu, w jaki grupa rozwiązała to zadanie?

LIST DO POZAZIEMSKIEJ ISTOTY

Cel: jakie znaczenie ma słowo „konflikt”, w jaki sposób grupa może wyjaśnić teorie konfliktu, jak może osiągnąć ona wzajemnie zrozumienie.

Pomoce: flip – chart.

Przebieg ćwiczenia: dzielimy arkusz na osiem kolumn i w każdej z nich zapisujemy na górze litery od A do H.

Uczestnicy przeprowadzają teraz burzę mózgów i szukają słów, które kojarzą im się z pojęciem „konflikt”. Do każdej litery należy znaleźć jedno skojarzenie np. A- agresywność, B- bójka, C- chaos itd. Jedna osoba notuje słowa w poszczególnych kolumnach. W tej fazie nie ma żadnych pytań, zbieramy tylko pomysły. Ta burza mózgów powinna trwać nie dłużej niż pięć minut. Teraz czas na dyskusje i zadawanie pytań. Następnie uczestnicy dobierają się parami albo trójkami. Każda grupa wybiera sobie jedną literę z flip charta. Potem pisze krótki list do pozaziemskiej istoty, która jeszcze nigdy nie słyszała słowa „konflikt” i wyjaśnia jej, co ona oznacza. Należy wykorzystać te pojęcia, które zostały zanotowane jako skojarzenia pod daną literą (10 min.). listy zostają później przeczytane w obecności całej grupy.

Ocena:

- czy przy pisaniu listu podgrupy mogły się szybko porozumieć?

- czy były różnice zdań?

- czy uczestnicy nauczyli się czegoś nowego na temat konfliktu?

Inne zajęcia kulturalno – oświatowe:

Zabawy ze śpiewem: Lambada, Chusteczka, Jedzie pociąg z daleka i inne.

Konkursy: kalambury, głuchy telefon, bieg na orientację inne.

Formy muzyczno – ruchowe : układy choreograficzne i ćwiczenia(m.in. aerobik, hip hop, cha-cha i inne różne tańce nowoczesne)

Oraz

Ogniska, dyskoteki, karaoke, festyny, koncerty, zajęcia na trampolinie, w kawiarence internetowej, paintballowo – quadowe, widsurfingowe, lot na spadochronie, narty wodne, zajęcia z astronomii z mapą obrotową nieba itp.

Literatura:

· Od stóp do głów – gry i zabawy ruchowe - Klaus W. Vopel, Kielce, Wyd. Jedność 2004.

· Kreatywne rozwiązywanie konfliktów- Klaus W. Vopel, Kielce, wyd. Jedność 2006.

· Klasa chodzi po klasie i nie zwraca uwagi na moje uwagi- Józef Pieluchowski, Poznań, Wyd. eMPi2 2001.

· Gry i zabawy ruchowe – Roman Trześniowski, Wyd. Sportu i Turystyki, Warszawa 1974.

· Tańcujże dobrze – Grażyna Dąbrowska Wyd. Szkolne i Pedagogiczne Warszawa 2002.

... [ Pobierz całość w formacie PDF ]

KOLONIE

Podobne

KOLONIE, Dla harcerzy