[ Pobierz całość w formacie PDF ]
2
CARPE DIEM!
Podkład: KITARO 1
WIERSZ
Człowiek człowiekowi wilkiem
Człowiek człowiekowi strykiem
Lecz Ty się nie daj spętlić
Lecz Ty się nie daj zgnębić
Człowiek człowiekowi szpadą
Człowiek człowiekowi zdradą
Lecz Ty się nie daj zdradzić
Lecz Ty się nie daj zgładzić
Człowiek człowiekowi wilkiem
Lecz Ty się nie daj wilczyc
Człowiek człowiekowi bliźnim
Z bliźnim możesz się zabliźnić.
MUZYKA: ostra, niespokojna, dynamiczna
Artyści pozorują ruch uliczny (można wykonać jakiś układ taneczny)
Po chwili muzyka przycicha, artyści stają w bezruchu.
Zmiana melodii:
Ave Maryja – wolno, majestatycznie wchodzą: Wiara (biała), Nadzieja (zielona), Miłość (czerwona)
A 1 Wiara (wskazując na przechodniów):
Oto współcześni ludzie, ciągle biegną, śpieszą się, jeżdżą samochodami, wchodzą do szkoły, biur, urzędów, odwiedzają sklepy. Wydaje im się, że nie marnują czasu, bo sporo osiągają.
A 2 Nadzieja:
Gdy im się przypatruję, czasami mam wrażenie, że wielu z nich żyje niechętnie. Ciążą im nawet, jak kamień u szyi, wizyty u dawno niewidzianego przyjaciela. Wyrzutem sumienia stają się odwiedziny babci, mimo, że jest serdeczna i miła. Wyjazd w góry jest koniecznością, której domaga się rodzina. Nie mają ani ochoty, ani czasu by zasmakować życia, wychodzić naprzeciw przygodzie, drugiemu człowiekowi i sobie.
A 3 Miłość:
Zaginęła prawdziwa miłość
Bezinteresowność W trakcie tego wiersza,
Tu i ówdzie artyści kładą się na ziemię
Pokój się zapodział pojedynczo jakby zasypiali
Sprawiedliwość przepadła
Solidarność zaprzepaszczono
Egoizm zaczarował
Ludzkie serca w kamienie
Człowiek buduje na piasku
Zaginęła roztropność
OSOBY ŚPIEWAJĄCE MÓWIĄ:
Uśpiony 1:
Skąd wziąć pokój, skoro tyle w nas niepokoju?
Uśpiony 2:
Skąd wziąć radość, skoro w nas tyle smutku?
Uśpiony 3:
Skąd wziąć miłość, skoro w nas tyle obojętności?
PIOSENKA: Zagubieni Książe jesteśmy.
Podkład: KITARO 2
Przechodzień 1:
Gdzie podziały się kwiaty?
Kwiaty radosnych spraw, pięknych wspomnień i dobrych wydarzeń?
Te z dziennika telewizyjnego, gazety codziennej i normalnych rozmów?
A 1 Wiara:
Przyćmiły je oczy czarnowidzów.
Zostały stłamszone w lawinie sensacyjnych historii, skandali i katastrof.
Umarły w ustach odwiecznych zrzęd i proroków nieszczęścia.
Kropelka wody może dać roślinie moc podniesienia się na nowo.
Odrobina miłości jest zdolna uzdrowić człowieka i przywrócić utraconą nadzieję.
Przechodzień 2:
Gdzie podziały się kwiaty?
Kwiaty drobnych uprzejmości, które przypominają o tym, że pamięta się o drugim? Kwiaty zaufania, które nas cieszą?
A 2 Nadzieja:
Wasze oczy są zamknięte, usta pełne goryczy, dłonie leniwe, nogi zesztywniałe, a serca zimne.
A bliźni znajduje się tuż obok.
Ten, który potrzebuje uznania.
Ten, który czeka na Twoją miłość.
Dziecko, które potrzebuje ciepła.
Kolega, który stracił pracę.
Bliźni nie mieszka za siedmioma górami,
ani nie żyje po drugiej stronie oceanu.
Jest tuż obok.
Ludzie powinni się zaprzyjaźniać.
Kto odmawia przyjaźni, żyje w krainie bez kwiatów.
Przechodzień 3:
Po co cierpienie na świecie, które uraża, zamyka, wzburza, łamie? Po co to okropne i wstrętne cierpienie, bijące na oślep, niespodzianie?
A 3 Miłość:
Przeznaczeniem ludzi, którzy dają życie innym jest umieranie.
Tak jak ziarno siewne, sadzonka, pestka. Wszystko z czego wyrasta nowe życie, musi najpierw obumrzeć. Musi zostać odrzucone i zapomniane. Prawdziwą sztuką życia jest pogodzenie się z tą prawdą.
W tej zgodzie zawiera się nieskończenie wielki owoc: niewyobrażalna radość z życia.
Przechodzień 4:
Chciałbym się uspokoić, ale już nie mogę, już za późno!
Za dużo widziałem
Za dużo słyszałem,
Za dużo liczyłem.
PIOSENKA: Dokąd idziesz? Do słońca.
TANIEC ŚWIATŁA:
Muzyka: E. Grieg, Suita Peer Gynt: „Poranek”
(jedna osoba staje w środku koła z dużą świecą, wokół niej klęczy 8 osób; w suicie można wyodrębnić zmieniającą się melodię po doliczeniu do ośmiu.
1. 1-8- osoby klęczą
2. 1-8 - powoli się podnoszą
3. 1-8 - zbliżają się do osoby będącej w środku (8 kroków)
4. 1-8 - odpalają swoje świece
5. 1-8 - światła powoli wznoszą się ku górze
6. 1-8 - osoby cofają się o 8 kroków w tył
7. 1-8 - odwracają się w prawo, świece są na zewnątrz koła, i idą 8 kroków w rytm melodii. Melodia zostaje wyciszona osoby ze świecami stają w miejscu.
Podkład: KITARO 5
Przechodzień V :
Więc tak długo trzeba było rozsądku się uczyć
na pytania logiczne odpowiadać
nie mówić bez sensu i od rzeczy
żeby nagle zobaczyć
że nadzieja może być obok rozpaczy
niewiara obok wiary
skakanka dziecięca na podłodze obok trumny
dostojnik obok prosiaka
prawda z palcem na ustach
podopieczny po kołami karetki pogotowia
modlitwa obok smutnego kotleta na talerzu
i ten krzyk nie umieraj nie odchodź jeszcze okażę ci serce
z którym uciekałem – obok ciszy
Przechodzień VI
Jakie słowa trzeba powiedzieć, by wywołać radość?
Jakie słowa trzeba powiedzieć, by dać szczęście?
Czy trzeba powiedzieć: przyjaźń, zgoda?
Czy trzeba również powiedzieć wolność?
Albo może trzeba ciebie wziąć za rękę?
Jakie słowa trzeba powiedzieć, by dać Miłość?
Jakie słowa trzeba powiedzieć, by okazać czułość?
Czy trzeba powiedzieć kocham Cię?
Czy zawsze trzeba mówić?
Jakie słowa trzeba powiedzieć? Jakie słowa?
A jeżeli nic nie mówię, jeżeli milczę?
Jeżeli po prostu patrzę na Ciebie i jeśli uśmiecham się do Ciebie,
Wówczas moja ręka sama weźmie Twoją rękę.
I ty posłyszysz te słowa w moim milczeniu.
PIOSENKA: Na strunach szyn
Podkład KITARO 5
Przechodzień VII
Przyjdzie moment, że zobaczysz coś czegoś dotąd nie widział,
Usłyszysz coś czegoś dotąd nie słyszał
Odczujesz, czegoś dotąd nawet nie przeczuwał,
Zrozumiesz, czegoś dotąd nie rozumiał.
I będziesz chodził nieprzytomny ze szczęścia,
Jakbyś sięgnął do siódmego nieba. Świat ci będzie domem a ludzie braćmi.
Tylko bądź świadomy, że może już za chwilę
Znowu ogarnie Cię ciemność i będziesz szedł po omacku,
Wyciągając przed siebie sztywne ramiona, natrafiając na mur, pustkę albo na wrogi tłum.
Nie będziesz wiedział dokąd iść ani jak postąpić.
Ale to potem.
Na razie ciesz się światłem, któreś otrzymał i strzeż go,
Bo ono pozwoli ci żyć w czasie, gdy zapadną ciemności.
Przechodzień VIII
Czy chcemy, czy nie chcemy, żyjemy i umieramy dla drugich.
Mąż dla żony, żona dla męża
Rodzice dla dzieci, dzieci dla rodziców
Nauczyciele dla uczniów, uczniowie dla nauczycieli,
Pracownicy dla firmy, firma dla pracowników,
Obywatele dla społeczeństwa, społeczeństwo dla obywateli.
I wszystko cokolwiek byśmy powiedzieli na temat rozwoju osobowego,
Twórczości indywidualnego człowieka,
Odpowiedzialności jednostki za siebie nawet poprzez obłędny egoizm i egocentryzm,
Zadufanie i próżność to i tak tego nie zmienia,
Że żyjemy i umieramy dla drugich. Z radością albo pogardą.
Z miłością albo z nienawiścią. I budujemy albo niebo – albo piekło.
Podkład: KITARO 8
DESIDERATE (tekst podzielony na 4 osoby):
Krocząc spokojnie wśród zgiełku i pośpiechu pamiętaj jaki pokój może być w ciszy, tak dalece jak to możliwe, nie wyrzekając się siebie, bądź w dobrych stosunkach z innymi ludźmi.
Prawdę swą głoś spokojnie i jasno, słuchaj też tego, co mówią inni, nawet głupcy i ignoranci, oni też mają swą opowieść.
Jeśli porównujesz się z innymi możesz stać się próżny lub zgorzkniały, albowiem zawsze będą lepsi lub gorsi od ciebie.
Ciesz się zarówno swymi osiągnięciami jak i planami. Wykonuj z sercem swą pracę, jakakolwiek by była skromna. Jest ona trwałą wartością w zmiennych kolejach losu.
Zachowaj ostrożność w swych przedsięwzięciach - świat bowiem pełen jest oszustwa. Lecz niech ci to nie przesłania prawdziwej cnoty, wielu ludzi dąży do wzniosłych ideałów i wszędzie życie pełne jest heroizmu.
Bądź sobą, a zwłaszcza nie zwalczaj uczuć: nie bądź cyniczny wobec miłości, albowiem w obliczu wszelkiej oschłości i rozczarowań jest ona wieczna jak trawa.
Przyjmuj pogodnie to co lata niosą bez goryczy wyrzekając się przymiotów młodości. Rozwijaj siłę ducha by w nagłym nieszczęściu mogła być tarczą dla ciebie. Lecz nie dręcz się tworami wyobraźni. Wiele obaw rodzi się ze znużenia i samotności.
Obok zdrowej dyscypliny bądź łagodny dla siebie. Jesteś dzieckiem wszechświata, nie mniej niż gwiazdy i drzewa masz prawo być tutaj i, czy to jest dla ciebie jasne czy nie, nie wątp, że wszechświat jest taki jaki być powinien.
Tak więc bądź w pokoju z Bogiem, cokolwiek myślisz o jego istnieniu i czymkolwiek się zajmujesz i jakiekolwiek są twe pragnienia: w zgiełku ulicznym, zamęcie życia zachowaj pokój ze swą duszą.
Z całym swym zakłamaniem, znojem i rozwianymi marzeniami ciągle jeszcze ten świat jest piękny. Bądź uważny, staraj się być szczęśliwym.
PIOSENKA: Opadły mgły
W inscenizacji wykorzystano:
Wiersze:
Ø Edward Stachura „Człowiek człowiekowi”
Ø Phil Bosmans, Florian Werner „ Słoneczne promyki radości dobrze Ci zrobią”, Wydawnictwo Salezjańskie.
Ø Ks. Jan Twardowski, „Żeby nagle zobaczyć”
Ø Bruno Ferrero, „Jakie słowa?” w:„ Śpiew świerszcza polnego”, Wydawnictwo Salezjańskie.
Ø „Desiderate”- tekst znaleziony w starym kościele
w BALTIMORE datowany w roku 1692.
Muzyka;
Ø KITARO KOJIKI
Ø E. Grieg, Suita Peer Gynt: „Poranek”
Piosenki:
Ø Stare Dobre Małżeństwo: „List do małego księcia”, „Dokąd idziesz? Do słońca”, „Opadły mgły, wstaje nowy dzień”
Ø „Na strunach szyn”, muz. Janusz Stokłosa, sł. A. Miklaszewska, M. Miklaszewska
Taniec: Lydia Baβler, „Kościół dla dzieci”, wyd. JEDNOŚĆ, s.59
... [ Pobierz całość w formacie PDF ]
© 2009 Zaopiekuj się moim sercem - zostawiłem je przy tobie. - Ceske - Sjezdovky .cz. Design downloaded from free website templates